زمان روضه بانوان پایان یافته ، قرآنی را از روضه اصلی برداشته و با خودش می آورد ؛ شُرطه که متوجه شد مانع شد ، شروع کرد به التماس و زاری که « یادگاریه ، بذار دستت و ببوسم ، تو رو خدا و ... » . حتما می داند که اینها وقف حرم است و حتما می دانید که این کارها تنها از پس یک ایرانی بر می آید ...
+ مدینه النبی ، روز وداع
.ان شاءالله قسمتتان شود بروید ؛ فقط از دست هم وطنان گرامی حرص می خورید!
مرور تاریخ زمانی لذت بخش است که نقش پُر رنگ خودت را در آن حس کنی ، و این برای ما دهه ی شصتی های بی نوا که همیشه شنونده آن بودیم روح نواز است .
.گرامی می دارم چنین روزی را در سال گذشته !
وقی می دانی که آنچه بدان علم داری درست است ، تا نیمه اش را رفته ای ؛ ما بقی آن است که ثابت قدم بمانی . همین !
موقعیت هایی را که با خونِ دل به دست آورده ایم و برای لحظه لحظه آن زحمت کشیده ایم را بر باد فنا می دهند و می گویند جوانان امروزی لاقید و بی مسئولیّت اند.
. دوران سختی را پشت سر می گذارم ، مرا برای هرچه سریع تر رسیدن به آرامشم دعا کنید .
ستاره ها همچون کور سوهای امید اند که در زندگی مان سوسو می زنند . کافی است دست دراز کنیم ، امید ها به واقعیت می پیوندند .
. همیشه عادت داشتم برای آرزوهایم تاریخ تعیین می کردم ، موعد می گذاشتم و تلاش می کردم ، تا آن تاریخ یا می شد یا نمی شد . اکنون است زمان تمامی شدن هایی که به تمامی شان بی باور بودم و در پوست خودم نمی گنجم .
ما انسانها موجوداتِ بی رحمی هستیم ، می دانیم که آستانه ی شادیِ مان پایین است ، به کوچکترین بهانه شاد می شویم ؛ امّا ، همان را هم ، از هم دریغ می کنیم .
شده است که نشود ؟ هر چه زور می زنی نمی شود . اصلاً بنا بر نشدن است . هِی به خودت تلنگر می زنی که نه ، این ، آن نبود ! آنی که قرار است بشود ، این نیست .. بعد ؛ باز ، نمی شود ...
گاهی هست ، یک حس غمْ باری داری ؛ دوست داری زار بزنی ؛ چه می دانم حالت خوش نیست ؛ حتی شکلِ بی گناه تَرَکِ دیوار هم ناراحتت می کند ، دوست داری آنجا نباشد ، ریختش را نبینی ؛ از لیوان های داخل سینک هم حرصَت می گیرد حتی ، که هِی می شوییشان و باز پرت می شوند آنجا !
. حسِّ مزخرفی است .
گُمان نمی کنم هرگز ، میانه ام با آدم هایی که تبحّر خاصی در شستشوی جانماز دارند صاف و صوف شود!
اصلاً هم مهم نیست گرمای آغوشت باشد،
یا گرمای محبّتِ تو،
شایدهم گرمای هم کلامی،
حتی گرمای وقتی که خبرِ آمدَنت می آید ،
حتی تر ، گرمای وقتی که نیستی ؛ ولی گرمای خاطرات ِ بودنت حس می شود ...
فقط می خواهم گرمِ زندگی شوم ،
من ، دِلَم یک بی خبری طویلْ مدّت می خواهد .
دِلَم ، هیچ کس می خواهد ؛ می خواهم هیچ کس نباشد ، یک چیز خاص .. فرق دار ،...
من ، دلَم ؛ نمی داند ...
گاهی هست که همه چیز مُهیّا و فراهم است ، فقط این دلِ توست که باید پا بدهد ... که نمی دهد .
یادم میآید زی زی گولو می دیدم ، یک قسمتی داشت که خوابش را گم کرده بود ، بی خواب شده بود ، خوابش روی سر همه می نشست و خوابشان می گرفت . امّا در نهایت خوابش صاحبش را پیدا کرد .
زی زی گولو شده بودم انگار ، امّا خوابم را نه ؛ آرامش را . خوش به حال کسی که آرامشم روی سرش جا خوش کرده بود...
. آرامم .
فقط کافی بود پِخ کنی تا ببینی چه سیلی پشت چشم هایم خوابیده است ، من هرگز آدمی نبودم که اجازه دهم به آسانی [ و سختی حتی!] به شعورم توهین شود . لازم نیست حتماً طرف آدم باشد ، یک ابله به تمام معنا هم می تواند یک روز ِ تو را به گند بکشد ، ابلهی که هیچ است ؛ و این بار ِ مزخرف لعنتی است روی دوشَت ، آن هم فقط دوش ِ تو ، که همیشه ی خدا باید ملاحظه کنی و خُرد شوی ؛ چون آن ابله یک تی تیش چندش آور لوس ِ از خود راضی است! [صرف نظر از قرابت اجباری اش!]
. اگر دختر بود به جان خودم اتقدر داغان نبودم...
زبان بعضی ها آنقدر دراز است که باید نوکشان را چید؛ ولی برای برخی این هم افاقه نمی کند ، باید طوری بشوریِشان و پهن شان کنی روی بند تا خشک شوند!
. کاش خودش اینجا را میدید و الّا شخصاً مجبورم بشویمش!
. کاملاً معلوم است حدّ انفجارم؟!
+رونوشت به آذر ، ماهِ من .
داشتم قلب یخی رو می دیدم ، تو اون صحنه که شیوا با دیدن جنازه رسا حالش بد شد و راهی بیمارستان شد کُلی تعجب کردم که دیگر یک جنازه که انقدر ترس ندارد! بعد یاد ترم پیش افتادم که سرِ واحدِ پزشکی قانونی در سردخانه کهریزک چه آبرویی از خودم بردم و با دیدن جنازه ها و در واقع لحظاتی به فاصله نیم متری از چند زن و یک دختر بچه کوچولو ، تا یک ماه خواب و خوراک نداشتم و هر احد الناسی در حالت خواب برایم حکم یک میت را داشت ؛ کاملا بهش حق دادم که حتی یک هفته در بیمارستان بخوابد!!
+ نا گفته نماند که از تمام تصمیماتی که در مورد پیوند اعضایم گرفته بودم ، با رفتن به پزشکی قانونی و متعاقب آن پایان نامه ای مرتبط ؛ منصرف شدم جداً ....
دِلم ، یک لبخند خشک و خالی میخواست ، و نگاهی که خسته نباشد ، و لبخندی که شیرین باشد ، و دستی که شاخه گلی را بغل کرده باشد ، و یک ساعت که دیر بگذرد ، و یک فنجان چای یخ ؛ که جگرم را نسوزاند ....
چون زهر است ،
ذرّه ذرّه به زندگیَت تزریق می شود ...
و همه داشته هایت را تبدیل می کند به نداشته .
سر ِ سوزنی هم که امید و آرزو داشتیم و خودمان را دلگرم می کردیم و وعده های دلچسب می دادیم و به قولی خودمان را گول می مالیدیم که زن می گیرد و درست می شود ، با دیدنِ سوژه انتخابی بر باد فنا رفت ...
[خدا گر به حکمت ببندد دری ، ز رحمت گشاید در دیگری]
+ خدایا میشه رحمتت رو بیشتر از حکمتت مرحمت کنی ؟
خوب می داند که اهلَش نبوده و نیستم ، لابد برای همین همیشه سفارشم می کند [زندگیَت را با چنگ و دندان بچسب ، بد زمانه ایست ، رو برگردانی نه شوهر داری نه زندگی] . برای من ، امّا ، معنا ندارد ، اصلن چنگ و دندان چه معنی دارد؟ دوست ندارم مثل سگ پاسوخته دنبالش بدَوَم ، زندگی ای که بخواهد با چنگ و دندان حفظ شود پشیزی نمی ارزد ، این وسط باید یک « چیزی » باشد . آن ، اگر نبود ؛ چنگ و دندان که هیچ ، بیل و کلنگ هم به کار نمی آید ...!
چقدر خوب می شد اگر می توانستم یک جا ثابت نگه ات دارم ، بعد موش واره را رویت بگذارم در عین بیخیالی یک کلیک راستی بکنم و وختی حواست کاملن پرت بود ... save image as را بزنم ودر یک فایل شخصی ذخیره ات کنم . آنوخ همیشه پیشم بودی ... با آن لبخند همیشگی ِ پشت عینک ات !
امروز یکی از جالب ترین روزهای زندگیَم بود ، سرتاسر حرم از روضه و قسمت های توسعه یافته گرفته تا کلیّه ی حیاط ها، یک پارچه سفره ی افطار شده است و هر چه که بخواهی در آن برای خلق الله محیاست . همه با شادی غیر قابل وصفی به اطراف می روند ، سر سفره ها می نشینند و افطاری می گیرند . این اهمّیّت و اهتمام به روزه آن هم در اینجا که همه چیز به طور خارق العاده ای اشتباه انجام می شود عجیب است ! جالب است که هیچ چیزی کم نمی آید گویی افراد از ابتدا دعوت شده اند و آمار معین است . گرچه هنوز هوا کاملا روشن است و اندک نشانی از مغرب در آن دیده نمی شود که این جماعت افطار می کنند ! ولی شیرین است این یکپارچگی از هر جمعیت و قوم و گروه و فرقه آن هم تنها برای سر به به سجده گذاشتن در یک آستان.
+ به جد ، این را دریافته ام و آموزه های قبلی ام را اصلاح کرده ام که این عرب ها [غیر از عزیزان مرتد وهابی]هر چه باشند و هرقدر اعتقادات غلطی داشته باشند و هر اندازه تندرو باشند یا خرافی و یا نسبت به ائمه بی انصاف باشند ؛ عادات خوبی هم دارند که می توان آموخت ...
+ مدینه منوره ، باب علی ، نیم ساعت تا افطار
اوج زیبایی شان زمانی است که روی گونه های داغ بلغزند .
و الّا اشکی که گوشه ی چشم می ماند نصیبی ندارد ...
دلم از دستم رفته است دیگر ، راست می گفتند هر کس ببیندش دیوانه می شود .. آخر ما که نرفته هم دیوانه ات بودیم !
این اصلن انصاف نیست ...
اتاقی داشته باشم ،
دیوارش کاهگلی،
پنجره اش رو به خدا ،
پنجره را بگشایم و اذان را به آغوش بکشم ...
72 عاشق ز زمین کم بشود
72 میدان بلا در راه است
72 شب مانده محرم بشود
آدم باید حرفه ای باشد !
وقتی میخواهی موفق شوی باید یک موفقیت حرفه ای را کاسب شوی ؛ یعنی حد اعلایش را بِقاپی!
اگر میخواهی لباس بپوشی باید تناسب اندامت را رعایت کنی ، مینیک صورت ، هارمونی رنگ ها ، اعجاز سلیقه و .. را طوری ترکیب کنی که بی نظیر شوی .
حتی وقتی میخواهی سوار تاکسی شوی باید یک تاکسی باز حرفه ای باشی ! اخلاق راننده ها را بدانی ، همیشه پول خرد داشته باشی و درب را آهسته ببندی.
خلاصه آنکه حرفه ای بودن در زندگی یک اصل است ، حرفه ای باشی تمام امورت راست و ریست است !
+کُلاً روز دختر مبارک!
گودرم را زیر و رو می کردم ، اوضاع اسفناک و نابه سامانی داشت ، یک سری فالوهایی داشتم که خوانده نمی شدند ، گودرم را پر کرده بودند و جای بقیه را تنگ . اصلاً وجودشان آزارم می داد . بی فایده بودند و دوست نداشتنی . همه شان آن فالو شدند ...
[یک سری افراد در زندگی هر کسی پیدا می شوند که وجودشان کأن لم یکن است ، غم خوار بودنشان پیشکش .. باری روی ِ دوش ِ زندگی ِ بینوایمان هستند .. کاش می شد همه را آن فالو کرد و خلاص ...]
نمی شود که فقط باشی !
باید بدانی چه طور باشی ، بفهمی و باشی .
یک بودن درست و درمان می خواهم نه اینطور شُل و وِلُ وارفته !!
من یقیناً غصه خواهم خورد آن روزی که به خاک و خون کشیده شدن جوانان ایرانم را به هیچ پندارم ، نامی از ایشان بر زبان نیاورم ، به "عِندَ رَبِّهِم یُرْزَقوُن" بی باور باشم ، به جدایی شان از خانواده و همسرانشان بی اعتنا باشم ، بغض فروخورده ی فرزندانشان را به سخره بگیرم و دفاعشان را مقدس نخوانم ...
+ مسجدالنبی ، باب علی ، روز چهارم
اینجا باید یک چشمت نگاه باشد و ببیند و غرق شود و لذت ببرد و کِیف کند ... و چشم دیگرت اشک .
اینجا باید بگریی .. نه زار بزنی .. به غربت و غریبی ، به ظلم و بی احترامی های هر روزه که به خیالشان عزت و احترام است !باید زار بزنی به خاطر همه ی فراموش شدن ها و اشتباه دیده شدن ها ؛ باید بگریی به عزت عمر ها و به غربت علی ها ...
نه ... ؛ اینجا نباید ببینی، نباید نگاه باشد ! اینجا باید یک چشمت اشک بریزد و دیگری خون گریه کند .
+مدینه منوره ، مسجد النبی ، روز سوم
+ مسجد التّبی ، روضه منوره ، روز اوّل
+ مدینه نوشت ها - و همچنین مکه نوشت ها که بعدا می آید - سوغات سفر است ،آنجا حس شد ، اینجا نگاشته .
می شود ..
وقتی رسیدم آنجا ، پیش تو
آنچنان محکم در آغوشت بفشاریَم
که از دریچه ی زندگی ساین اوت شوم ؟
[در همین رابطه بخوانید]
لبیک، اللهم لبیک …(+)
اینطور حلالیت طلبیدن چندان ملموس نیست ، ولی خُب ظاهراً چاره ای هم نیست .. در هر جا من را میشناسید، از ریدر و باز و توییتر و ... حلالم کنید ، اگر گیر و بَستی را سبب شده ام برایتان حلال کنید ، اگر با هر پُستی شما را از خدایتان دور کرده ام به همان خدا ، بر جاهلیّتم ببخشایید .. اگر دیگر من را در این دنیای مجازی نیافتید ، ویدئوی اوّلم را در یوتیوب سرچ کنید !
به امید دیدار... هانیه
آن نادره ی دوران ، آن از همه جا سرگردان ، آن دوست با همه ی انس و جان ، آن در لهجه سرآمدِ همه ی ضایعان ، آن رفیق با همه ی زنان ، آن شعارش تغییر ، آن ر.ی.د به همه جا همچو قیر ، آن رئیس جمهور آمریکا ، آن شلوارش شد دو تا ، و شایدم چندین تا ، آن دشمن با همه ی آریایی ها ، آن دوستدارِ جام جهانی ، آن دیدنده ی آن در اَندرونی ، آن مشاورانش جنّ و حوری ، آن دوست با هر چه گربه و سگ ، آن قلبش سخت همچون سنگ ، آن خونخوارِ باختر ، آن نامش از سیاهی درخشان همچو اختر ، آن متعجب از پیش بینی اختاپوس ، آن حال کننده با نساء در خانه های لوکس ، آن زنش از دستش عاصی ، آن از جانب مادرزن فراری ، آن چندین سالِ دیگر بر جای خود باقی ، آن استاد «گُل کاری» ... مقصود و منظور ما «اوباما»!
ازَت ممنونم به خاطر همه عشوه ها و ترفندهای زنانه که در وجودم نهادینه ساختی ..
گاهی خیلی به کارَم می آید !
تا وقتی عقد بودند همیشه به نام فامیل صداش می زد و می گفت آقای عسگری .
بعد از ازدواج اولین باری که شنیدم گفت آقا محمد تعجب کردم!
خطِ اَمانی زِ گناهم بده
ای حَرمت ملجإ درماندگان
دور مران از دَرُ راهم بده
لایقِ وصلِ تو که من نیستم
اذنْ به یک لحظه نگاهم بده
لشگرِ شیطان به کمینِ من است
بی کَسَم ای شاه پناهم بده
× اینو حتماً شنیدید ، در وصف امام رضا خوانده شده ؛ بی نهایت دلنشین و آرام بخشه ، آپلود کردم میتونید از اینجا دانلود کنید.