صدُ بیستُ سوم

عزیزم می داند من به سر کشیدن بطریِ آب حسّاسیت مزمن دارم، همیشه سر می کشد. عزیزم با اینکه دید چقدر برای پیدا کردن جا کلیدی مورد علاقه ام بازار را زیر پا گذاشتم، سوییچش یا روی اپن است یا میز غذاخوری! عزیزم می داند که خیلی بی خوابم و شب ها به زحمت خودم را خواب می کنم و صبح ها بعد از نماز به سختی به خواب می روم ولی ماس ماسکش همیشه زیر بالش است و صدای مسخره اش بیدارم می کند. عزیزم میداند به لک شدن میز خیلی حساسم ولی خستگی را بهانه می کند و همیشه پاهایش روی میز ولو ست! عزیزم می داند که اگر ظرف غذایش را نیاورد ناهار ندارد، اما همیشه جا می گذارد و همیشه ناهار دارد ..

بعداً نوشت: اجازه بدید در مورد جوراب ها صحبتی نکنم

توضیح نوشت : اگر فونت هنگام باز خوانی آزارتان می دهد ، چاره دیگر ساز کنیم !

صدُ بیستُ دوم

برای هر زنی ، زن بودن ؛ سخت ترین کار دنیاست ..

صدُ بیستُ یکم

چه کسی می خواهد من و تو ، ما نشویم ؟ خانه اش ویران باد !

صدُ بیستم

گاهی آدم فکر نمی کند که مهم باشد ، گاهی آدم نمی داند که رضایتش ارج و قُرب دارد ؛ وقتی نشدن کاری را به عدم رضایت آدم ربط می دهند .. حس خوبی است اصلاً .

صدُ نوزدهم

من برایت نمی میرم ! یعنی هیچ گاه نخواسته ام وجودم را فدایت کنم ،‌ من عاشقت هم نیستم ؛ حتی آنقدر وابسته ات نیستم که بدون ِ‌تو نتوانم ادامه زندگی دهم !! من فقط عاشقانه دوستت دارم ، همین کافی نیست ؟

.البته که ما هیچ ادعایی در برابر بزرگان وبلاگ نویس نداریم ؛ ولی خب .. [+]

صدُ هجدهم

رفتنت را تماشا می کنم ،‌گویی وجودم را راهی می کنم ، راهی ِ راهی که پایانش را کسی آگاه نیست ..

صدُ هفدهم

مگر نه این است که ، باید کنارِ ِ هم آرام بگیریم؟

پس چرا نمی گیریم؟!

صدُ شانزدهم

اوّل ربیع که می شود یاد ایّم کنکور کارشناسی می افتم ، حال و هوای خوابگاه مدرسه و صدای شیرین ناظم پیش که صبح زود بیدارمان کرد :

[ ماه ربیع الاوّلِ ؛ تولّد پیامبرِ ِ ؛ هر کی نخنده تنبلِ ]

اکنون دیگر ماه های حزن و اندوه رو به پایانی است ؛ ربیع تان مبارک !

صدُ پانزدهم

چیزی نیست که مرا سر شوق بیاورد ، جز تو .. که تو هم نیستی !

[+]