صدُ پنجاهُ نهم

گاهی دلت از زنانگـی می گیرد ،

می خواهی کودک باشی ..

دختر بچه ای که به هر بهانه ای به آغوشی پناه می برد ؛

و آسوده اشک می ریزد ،

زن که باشی باید بغض های زیادی را بی صدا دفن کنی ..

^منبع

صدُ پنجاهُ هشتم/کوچه های ایده آل من

اگر برای بعضی دوستان نوشتن پست های بلند سخت است ، خُب برای ما هم نگارش پست های جدی و فلسفی و فسفر سوزان دشوار است ! سر جمع بخواهید حساب کنید این هفتمین پستِ من به عنوان عضوی از این گروه است و هفت کجا و هفده کجا ! با یک حساب سرانگشتی دیدم چندان حق آب و گِلی برای اظهار نظر [و نقد حتی!] ندارم ؛ لذا اگر جسارتی در این زمینه شد به دعوت اختصاصی عزیزِ دلمان بود .

راستش را هم بخواهید از اوّل شیفته ی این پست های هم زمان شدم که تصمیم کبرایم را گرفتم واِلّا همراهی چندانی در سایر زمینه ها ندارم ؛ در کل اگر بخواهید من را نسبت به کلّ ِ گروه بسنجید ، من سایه ی گروه محسوب می شوم !

خوبی این دنیای مجازی این است که از هیاهوی شهر و آدم ها دوریم ، زیاد برخوردی نداریم که آن را هم به طعنه و زخم زبان سپری کنیم ، پس به عنوان یک گروه فرهنگی سرلوحه ی شعارمان باید احترام ، حفظ حقوق همدیگر در حق انتخاب ، آزاد گذاشتن در تصمیم گیری ها و محبت ؛ محبت و محبت باشد ، همین .!

^{+از ناراحت شدن گاه به گاه برخی دوستان و خداحافظی های نابهنگام ایشان از گروه [+ ، +]، می توان تا حدی فهمید اینجا هم که همان دنیای بی در و پیکر ِ خودمان شد!}

^{پی نوشت 1 : ابتدا پوزش بابت این همه لینک های جورواجور!}

^{پی نوشت 2 : شرمنده بابت این همه صراحت لهجه ، حمل بر بی ادبی نکنید لطفاً!}

^{پی نوشت 3 : عذرخواهی از همگی بابت حذف کلیه ی لینک ها باهم ! [آش که سرد شد دیگه نعناع داغش چیه؟!]}

صدُ پنجاهُ هفتم

کُن فَیَکُون ، همان نگاه عاشقانه تو به دنیای من است !

^{ایّام البیض ، رجب المرجب ، مسجد دانشگاه شریف ، 1390}

صدُ پنجاهُ ششم

سبک بال که نیـستـم ؛ حدّاقلـش سبک بار می کنـم ، منـم و دلم ، سـه روز ...

صدُ پنجاهُ پنجم

ثبت این لحظات یادی از تو را برایم زنده نمی کند ، گوری ست که در قلبم می کَنم ..

^{*باز مرغ دلم هوای رفتن دارد ..}

صدُ پنجاهُ چهارم/شما که غریبه نیستید

شما اگر غریبه بودین جایتان در دلِ کوچکِ ما نبود ؛ ما غریبه ایم که هوای دلمان را هم از یاد می بریم !

همین عنوان را در کوچه های بغلی بخوانید :

• • چه صبری دارد خدا (سجاد رامشت)
  • وقتی دلم تنگ می شود (مژده شاه نعمت الهی)
  • یادداشت های اتفاقیه (یوسف شیروانیان)
  • بوی باران عطر خاک (باران سادات)
  • پرسه خیال (رضوان پری)
  • میثاق ( زینب حیدری)
  • پنجره (محمد رضا)
  • طنز تلخ، قهوه اسپرسو (ما، ریحانه)
  • بی تو با تو بودن (سحر، طه)
  • مینی تاک (هانیه)
  • آرامش سفید (مریم)
  • منتظر پرواز
  • دیوانه ای که عاقل بود (محمد مهدی)
  • ذهن مرا دنبال کنید (محمد الف)
  • سین عین طا
  • جشن بارون (نسرین)
  • روزهای من (یک بنده ی خدا)
  • پسر خاک (ساجد)
  • نامه ها (امید حق گویان)
  • ما که رفتیم (محمد)
  • ملکه نیمه شرقی
  • .:ساعت ۲۵:.
  • مهدآبی (مهدی صادقی)
  • بوی باران یاد تو (میثم)
  • سردار
  • به همین زودی (مهشید)
  • بیاین پا برهنه باشیم (امیر امین الرعایی)
  • دری وری های یک کیبورد به دست
  • صور اسرافیل (زهرا)

صدُ پنجاهُ سوّم

گاهی انگار همین یک فرصت است و تویی و حجم وسیعی از آرزوهای برآورده نشده و گاهاً مهم ، همین زمان است که گُرگیجه می گیری از این همه خواستن ها و نخواستن ها ، و ما نمی دانیم که لیلة الرغائب است هر آن زمان که خالص شویم و باتمامِ ِ دل بخواهیم تو را ..

صدُ پنجاهُ دوّم

هر جور می خواهم بنویسم نمی شود ..

پر پر شدن یک بیمار دیابتی را جلو چشمم دیدم و داشتم دق می کردم .. لطفا ، خواهشا برای سلامتی همه بیماران به خصوص بیماران دیابتی دعا کنید ؛ عموی کوچک من رو هم ...