سی و هفتم

من یقیناً غصه خواهم خورد آن روزی که به خاک و خون کشیده شدن جوانان ایرانم را به هیچ پندارم ، نامی از ایشان بر زبان نیاورم ، به "عِندَ رَبِّهِم یُرْزَقوُن" بی باور باشم ، به جدایی شان از خانواده و همسرانشان بی اعتنا باشم ، بغض فروخورده ی فرزندانشان را به سخره بگیرم و دفاعشان را مقدس نخوانم ...