صدُ پنجاهُ هشتم/کوچه های ایده آل من

اگر برای بعضی دوستان نوشتن پست های بلند سخت است ، خُب برای ما هم نگارش پست های جدی و فلسفی و فسفر سوزان دشوار است ! سر جمع بخواهید حساب کنید این هفتمین پستِ من به عنوان عضوی از این گروه است و هفت کجا و هفده کجا ! با یک حساب سرانگشتی دیدم چندان حق آب و گِلی برای اظهار نظر [و نقد حتی!] ندارم ؛ لذا اگر جسارتی در این زمینه شد به دعوت اختصاصی عزیزِ دلمان بود .

راستش را هم بخواهید از اوّل شیفته ی این پست های هم زمان شدم که تصمیم کبرایم را گرفتم واِلّا همراهی چندانی در سایر زمینه ها ندارم ؛ در کل اگر بخواهید من را نسبت به کلّ ِ گروه بسنجید ، من سایه ی گروه محسوب می شوم !

خوبی این دنیای مجازی این است که از هیاهوی شهر و آدم ها دوریم ، زیاد برخوردی نداریم که آن را هم به طعنه و زخم زبان سپری کنیم ، پس به عنوان یک گروه فرهنگی سرلوحه ی شعارمان باید احترام ، حفظ حقوق همدیگر در حق انتخاب ، آزاد گذاشتن در تصمیم گیری ها و محبت ؛ محبت و محبت باشد ، همین .!

^{+از ناراحت شدن گاه به گاه برخی دوستان و خداحافظی های نابهنگام ایشان از گروه [+ ، +]، می توان تا حدی فهمید اینجا هم که همان دنیای بی در و پیکر ِ خودمان شد!}

^{پی نوشت 1 : ابتدا پوزش بابت این همه لینک های جورواجور!}

^{پی نوشت 2 : شرمنده بابت این همه صراحت لهجه ، حمل بر بی ادبی نکنید لطفاً!}

^{پی نوشت 3 : عذرخواهی از همگی بابت حذف کلیه ی لینک ها باهم ! [آش که سرد شد دیگه نعناع داغش چیه؟!]}