صدُ سیُ سوّم/عید آن سال ها

   

 تمام شوق و ذوقش به همان عیدی های صد  تومانیِ نو بود ، ماهی قرمزی که با هزاران التماس خریداری می شد ، خرید عید که یکی در میان بود و گه گاه هیچ ربطی به دلبخواه ما نداشت ، اما  کِیف داشت! قطاری از بچه ها ، نشست و برخواست های پنج دقیقه ای که نمی فهمیدیم کی از کجا سر در آوردیم اما گویی قانونی نانوشته بود که هفت پشت عقب تر هم اقوام درجه یک محسوب می شدند .

  حالا تراول های پنجاهی جای آن صدی های عید را گرفته ، ماهی قرمزها چاق و چله شدند و بال در آوردند ، در زرق و برق خرید عید خبری از کتانی های ملُی و بلُا نیست ، صله ارحام هم جای خود را به مسافرت های پانزده روزه ی نوروزی داده است ..

 این همان آیینی است که با دستان خود به گور تاریخ سپردیم و همه جا هم دم از تاریخ کهن سرزمینم می زنیم ...

 

همین عنوان را در کوچه های بغلی بخوانید:چه صبری دارد خدا (سجاد رامشت) - وقتی دلم تنگ می شود (مژده شاه نعمت الهی) -یادداشت های اتفاقیه (یوسف شیروانیان) - بوی باران عطر خاک (باران سادات) - پرسه خیال (رضوان پری) - میثاق ( زینب حیدری)-انتهای بیراهه (ف@طمه)-حرف های نزدیک ( mEmol )-ترخون (مهدی زرین قلم)- آنسوی مغاک بیگذر (هارپوکرات) - پنجره ( محمد رضا) - منتظر پرواز-جنوبی ترین نقطه (ساحل نشین) - من او (عطیه مسعودی) - طنز تلخ، قهوه اسپرسو (ما، ریحانه) - بی تو با تو بودن (سحر،طه) - هجوم سایه ها (یکی از بستگان خدا)-مینی تاک (هانیه) - روزهای یک من (فاطمه) - کوچه بغلی (رضا عارفانه) - آرامش سفید (مریم) - جامدادی (امید ، محمد مهدی) - cache(محمد اژدری) - سین عین طا  - جشن بارون (نسرین ) - روزهای من ( یک بنده ی خدا ).